Złośliwe zapalenie ucha wewnętrznego to stosunkowo rzadko spotykana choroba, ale jednak w swej istocie mogąca zagrażać życiu i zdrowiu chorego. Może się ona rozwinąć na podłożu zwykłego zapalenia ucha wewnętrznego, w sytuacji, w której chory ma po niej szczególne predyspozycje. Do takich należą: niewyrównana, czy utajona cukrzyca, ciężkie zaburzenie odporności typu AIDS, uszkodzenie nerek po radio i chemioterapii, wiek podeszły pacjenta, choroby immunosupresyjne, rozległy stan pooperacyjny czy ostra białaczka szpikowa. Zapalenie złośliwe ucha wewnętrznego rozwija się na bazie zwykłego zapalenia ucha, wywołanego konkretnie pałeczką ropy błękitnej (ok. 0, 3% wszystkich zachorowań), charakteryzującą się bardzo dużą odpornością na antybiotykoterapię. Z tego powodu w trakcie leczenia tego typu choroby konieczne jest połączenie leczenia antybiotykowego z jednoczesnym stosowaniem preparatów magnezu i wapna. Rozwijający się stan zapalny ucha wewnętrznego tworzyć zaczyna wysięki zmierzające w stronę kości czaszki a także zagrażające bezpośrednio mózgowi i rdzeniowi kręgowemu. Na tym stadium choroba staje się już śmiertelnie niebezpieczna, dlatego już wcześniej należy podjąć działania zmierzające w kierunku odpowiedniego leczenia chorego zagrożonego tego typu zakażeniem. W najgorszym razie może się z niego rozwinąć nawet sepsa.