Stres to naturalna reakcja organizmu na sytuacje, w których następuje nierównowaga sił na niekorzyść osoby. To zjawisko adaptacyjne, zmierzające do naprawienia tej dysharmonii. W powszechnej ocenie zjawisko stresu jest jednak uznawane za złe. Tak naprawdę jednak szkodliwy jest jedynie stres długotrwały, przekraczający możliwości i zdolności jednostki, którą dręczy. Umiarkowany poziom stresu ułatwia radzenie sobie w trudnych sytuacjach, zwiększając możliwości adaptacyjne osoby. Przez wielu badaczy zjawiska ten rodzaj stresu jest uznawany za główny czynnik rozwojowy człowieka. Długotrwały, utrzymujący się stres może prowadzić do zaburzeń psychicznych takich jak lęki nerwicowe, nerwice natręctw czy stany depresyjne z depresją wielką włącznie. Skutkiem ubocznym długotrwałego stresu jest mocne spowolnienie metabolizmu i w efekcie intensywne przybieranie na wadze – zestresowany organizm obawia się sytuacji, w której nagle może zostać bez środków odżywczych, dlatego ze zwielokrotnioną energią magazynuje tłuszcz. Według amerykańskich uczonych zmiany poziomu stresu można opisać w ramach prostego schematu: sytuacja stresowa ->stres -> lęk -> poczucie winy -> rozładowanie emocji. Diagram ma zwykle charakter kołowy ze względu na brak możliwości społecznych takiego rozładowania sytuacji stresowej, który pozwala na całkowite oczyszczenie.
Najnowsze komentarze