Schizofrenia to zaburzenie psychiczne, zaliczane do grupy chorób endogennych. Często mylone jest z zaburzeniem osobowości wielorakiej. Zwykle początek występowania zaburzeń schizofrenicznych pojawia się już w okresie dorosłości pacjenta między 18-36 rokiem życia. Dotyczy niespełna 1% populacji ludzkiej na całym świecie. Nie istnieje obecnie żadne narzędzie laboratoryjne pozwalające na postawienie właściwej diagnozy schizofrenicznej. Ze względu na niezwykle niejednorodny obraz kliniczny istnieją przesłanki by uznać, że schizofrenia jest w rzeczywistości całą grupą chorób i przypadłości psychicznych. Z tego też powodu rozróżnia się wiele bardzo różnych form zapadalności. Początek schizofrenii może być więc nagły, przy którym pacjent wykazuje się nagłą zmianą zachowania. Pojawiają się manie prześladowcze oraz halucynacje. Wyróżnia się również początek powolny choroby. W tym wypadku w zachowani chorego nie następują żadne wyraźne zmiany wzorców zachowań. Zamiast tego mamy do czynienia z przeczuwalną zmianą zachowania i odczucia. Powolne rozpoczęcie choroby charakteryzuje się częstszymi napadami śmiechu "pustego", pozbawionego radości i często sensu, obniżeniem krytycyzmu, zwiększoną pobożnością czy zaniedbywaniem higieny osobistej. W każdej sytuacji jednak schizofrenia jest chorobą wymagającą leczenia klinicznego.
Najnowsze komentarze