Jednym z największych wrogów naszego zdrowia jest stres. W psychologii stres definiowany jest jako adaptacja w sytuacji, w której zagrożenie przerasta możliwości jednostki. Wszelkie działania podejmowane pod wpływem stresu mają charakter zaradczy i są próbą przywrócenia zachwianej równowagi. W reakcji stresowej organizmu udział biorą dwa układy czyli układ współczulny i oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. Aktywizują się one w pierwszych chwilach działania czynnika stresującego. Pobudzone nadnercza zaczynają wydzielać hormony odpowiedzialne za uczucie stresu – adrenalinę i noradrenalinę – oraz wywoływać symptomy typowe dla reakcji stresowych, takie jak rozszerzenie źrenic czy przyspieszenie tętna. Tak pobudzona przysadka mózgowa zaczyna wydzielać kortyzol, odpowiedzialny za stałe poczucie stresu. Nadmierne, przedłużone utrzymywanie się podwyższonego poziomu hormonów stresu w organizmie może prowadzić do znacznego spowolnienia metabolizmu, uczucia strachu i utraty chęci życia. Z punktu widzenia psychologii jest to zjawisko mające swoje złe i dobre strony. W niedługiej perspektywie nie przynosi znacznych szkód, umożliwiając łatwiejsze przystosowanie się do sytuacji niebezpiecznych. Na dłuższą metę jednak może prowadzić do rozwoju zaburzeń psychicznych, zaburzeń odżywiania i innych patologicznych sytuacji.
Najnowsze komentarze